پایگاه داده NoSQL چیست؟

آشنایی با پایگاه داده NoSQL

در چند سال گذشته، پایگاه داده NoSQL برای حل مشکلات مختلف کسب و کار به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است. پایگاه های داده NoSQL داده ها را به جای جداول رابطه ای در اسناد ذخیره می کنند. بر این اساس، ما آنها را به عنوان “NoSQL” معرفی می کنیم و آنها را با انواع مدل های داده انعطاف پذیر تقسیم می کنیم.

پایگاه داده NoSQL شامل پایگاه‌های داده key-value stores ,pure document، پایگاه‌های داده wide-column و پایگاه‌های داده graph است. این نوع پایگاه داده از ابتدا برای ذخیره و پردازش حجم وسیعی از داده ها ساخته شده اند و تعداد رو به رشدی از کسب و کارهای مدرن را پشتیبانی می کنند. در مقاله حاضر در وب سایت ایران هاستینگ 24 قصد داریم تا شما را با پایگاه داده NoSQL آشنا کنیم. با ما همراه باشید.

پایگاه داده NoSQL چیست؟

فناوری پایگاه داده NoSQL اطلاعات را به جای ستون ها و ردیف هایی که توسط پایگاه های داده رابطه ای استفاده می شود، در اسناد JSON ذخیره می کند. این را هم بگوییم که NoSQL مخفف “not only SQL” است. انگیزه ‌های روی آوردن به پایگاه داده‌ های NoSQL عبارتند از: سادگی در طراحی، مقیاس‌ گذاری افقی ساده ‌تر برای مجموعه ‌ای از کامپیوترها، کنترل بهتر به واسطه‌ ی دسترس ‌پذیری و قادر به پاسخگویی سریع به نیازهای مدیریت داده کسب و کارهای مدرن هستند.

ساختمان داده‌ های مورد استفاده توسط پایگاه داده‌ های NoSQL با ساختمان داده‌ های مربوط به پایگاه داده ‌های رابطه ‌ای تفاوت‌ هایی دارند که باعث عملکرد سریع ‌تر آن‌ ها می ‌شود.

معایب پایگاه داده NoSQL

تا اینجا در مورد مزایای دیتابیس های NoSQL گفتیم اما این دیتابیس مانند همه چیز های دنیا معایبی دارد. معایب استفاده از پایگاه داده NoSQL شامل موارد زیر است:

• هر پایگاه داده NoSQL دارای روش خاص خود برای کوئری و مدیریت داده ها است. و این برخلاف SQL است که زبانی برای سیستم های پایگاه داده رابطه ای و SQL است.
• نبود اسکیما و محدودیت های پایگاه داده سفت و سخت، حفاظت از یکپارچگی داده ها را که در سیستم های پایگاه داده رابطه ای و SQL تعبیه شده اند را حذف می کند.
• یک اسکیما با نوعی ساختار برای استفاده از داده ها مورد نیاز است. با NoSQL، این کار باید توسط توسعه دهنده برنامه به جای مدیر پایگاه داده انجام شود.
• از آنجایی که اکثر پایگاه‌های داده NoSQL از مدل سازگاری نهایی استفاده می‌کنند، سطح سازگاری داده‌ها را مانند پایگاه‌های داده SQL ارائه نمی‌کنند. در برخی مواقع داده‌ها سازگار نیستند، به این معنی که برای تراکنش‌هایی که نیاز به یکپارچگی فوری دارند، مانند تراکنش‌های بانکی و خودپرداز، مناسب نیستند.
• از آنجایی که پایگاه های داده NoSQL جدیدتر هستند، هیچ استاندارد صنعتی جامعی مانند پیشنهادات DBMS رابطه ای و SQL وجود ندارد.

تفاوت بین SQL و NoSQL

پایگاه داده SQL دارای یک الگو( schema ) از پیش تعریف شده است ، در حالیکه پایگاه داده NoSQL دارای یک الگو پویا (dynamic) برای دیتا بدون ساختار است.

پایگاه داده SQL عمودی مقیاس پذیر است ، در حالی که پایگاه داده NoSQL مقیاس پذیری افقی دارد. پایگاه داده های SQL با افزایش قدرت سخت افزار افزایش می یابند. بارگذاری پایگاه داده های NoSQL با افزایش سرور های پایگاه داده در مجموعه ای از منابع، کاهش می یابد.

• مقیاس پذیری عمودی یعنی بالا بردن قدرت سرورها (مثل تعویض CPU و…).
• مقیاس پذیری افقی یعنی سرورهای جدیدی اضافه شوند و پایگاه داده ی فعلی بین آن ها تقسیم شود. در این مسئله تعداد پایگاه داده تغییر نمی کند بلکه بین سرورهای مختلف تقسیم می شود.

در ادامه مقایسه SQL و NoSQL به موضوع مقیاس‌پذیری می‌پردازیم. تصور کنید که قصد ارتقاء سرور خود را دارید. برای این کار یا می‌توانید تعداد پردازنده‌های همان دستگاه را بالاتر ببرید و یا این که کیس‌های بیشتری خریداری کنید و همین سخت‌افزار را روی آن‌ها نیز پیاده‌سازی کنید.

البته این مورد در هر دو پایگاه داده وجود دارد. موضوع این است که مقایسه SQL و NoSQL به این صورت است که شما در SQL سخت‌افزار را به یک کیس اضافه می‌کنید و آن را گسترش می‌دهید. مثل این است که روی یک ساختمان یک طبقه دیگر بنا کنید. درصورتی‌که در حالت پایگاه داده NoSQL می‌توانید ساختمان‌های بیشتری را در کنار هم ایجاد کنید.

اگر حجم پایگاه داده شما بالاتر برود به طبع مدیریت آن در یک سخت‌افزار کار سختی است. در نتیجه پایگاه داده NoSQL می‌تواند گزینه بهتری برای داده‌های عظیم و یا دائم تغییر باشد. پایگاه داده SQL برای کوئری های پیچیده مناسب است ، در حالیکه NoSQL نیست . در سطح بالا ، NoSQL رابط استاندارد کارآمد برای کوئری های پیچیده ندارد و کوئری ها در NoSQL به قدرتمندی کوئری های زبان Sql نیستند.